1. พูดอยู่ได้... (น่ามคาน)
คำกล่าวตักเตือนซ้ำๆ คำพูดเดิมๆที่ได้ยินบ่อยๆ ล้วนมาจากความปรารถนาดี ในมุมของพ่อแม่ต่อให้ลูกอายุเกินครึ่งร้อยก็ยังคงเป็นเหมือนเด็กน้อยในสายตาพวกท่าน การได้ยินคำพูดเดิมๆซ้ำไปซ้ำมาอาจจะหมายถึงตัวของลูกมิใช่หรือที่ไม่รู้จักพัฒนาปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้นจนท่านต้องคอยย้ำเตือนอยู่ตลอด
2. ของมันอยู่ของมันดีๆ... จะไปยุ่งกับมันทำไม
เมื่อผู้เป็นแม่เห็นว่ามีสิ่งของวางกระจัดกระจายไปทั่วจึงอยากจะช่วยเก็บกวาดให้เข้าที่เข้าทาง แต่บางครั้งก็ทำให้ลูกมองหาสิ่งของที่เคยอยู่ในจุดที่คุ้นเคยไม่เจอและตีโพยตีพายยกใหญ่ เรื่องแบบนี้เป็นธรรมดาที่ลูกอาจจะโกรธ แต่อย่าเพิ่งโทษแม่ไปเสียทั้งหมด สาเหตุที่แม่ต้องทำเช่นนั้นก็เพราะหวังดีและตัวของลูกเองก็มีส่วนที่ไร้ระเบียบ
3. เดี๋ยวหิวก็หากินเองแหละ
อาหารทุกจานที่แม่ทำให้ล้วนมีความรักความห่วงใยผสมลงไปด้วย การปฏิเสธรับน้ำใจจากมื้ออาหารจึงเหมือนการปฏิเสธความรักความห่วงใยที่แม่มีให้ บางคนอยากทานอาหารฝีมือแม่ใจจะขาดแต่ไม่มีแม่อยู่แล้ว ดังนั้นในขณะที่ยังมีโอกาสอยู่ก็จงรับความรักความหวังดีของแม่เอาไว้
4. ถ้าไม่มีอะไรก็ไม่ต้องโทรมา
สำหรับคนเป็นพ่อแม่ขอแค่ได้ยินเสียงของลูกเพื่อให้รู้ว่ายังอยู่สุขสบายดีก็เพียงพอแล้ว การตัดสายสนทนาด้วยคำประโยคดังกล่าวจึงเป็นเหมือนการตัดโอกาสที่มีเพียงน้อยนิดของท่านทิ้งไป ลองคิดดูว่าเราจะรู้สึกอย่างไรถ้าต้องอยู่ห่างไกลจากคนรักแล้วถูกตัดบทสนทนาด้วยประโยคเดียวกันนี้
5. โยนทิ้งไปให้หมดเลย... ของพวกนี้
ลูกๆอาจจะคิดว่าสิ่งของบางอย่างที่พ่อแม่เก็บเอาไว้เป็นเพียงขยะไร้ค่า ในมุมของพ่อแม่อาจคิดว่าสิ่งเหล่านั้นล้วนมีความหมาย มีคุณค่าทางจิตใจและหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว ดังนั้นอย่าเพิ่งโมโหหรือตำหนิท่าน ถ้ามันมีมากจนรกก็ช่วยท่านจัดให้เข้าที่เข้าทางแทนน่าจะดีกว่า แล้วก็ลองดูดีๆเพราะอาจจะมีของๆลูกรวมอยู่ในนั้นด้วย
6. พูดไปก็ไม่เข้าใจหรอก
คนต่างรุ่นย่อมมีมุมมองบางอย่างที่ต่างกันเป็นธรรมดา บางสิ่งบางอย่างเปลี่ยนแปลงไปจากยุคก่อนชนิดหน้ามือเป็นหลังมือ บางครั้งพ่อแม่จึงอาจจะตามความคิดความอ่านของลูกไม่ทันจริงๆ แต่เชื่อเถอะว่าท่านพยายามแล้ว ดังนั้นอย่าเพิ่งโมโหหรือโกรธที่ท่านอาจจะไม่เข้าใจ
7. เลิกใช้ของพวกนี้ซักทีเถอะ
พ่อแม่บางคนมักจะเลือกใช้แต่ของชิ้นเดิมๆจนลูกหลานรู้สึกไม่พอใจและอยากจะเอาไปโยนทิ้งไกลๆให้รู้แล้วรู้รอด ของบางอย่างแม้จะมีสภาพเก่าแต่ยังพอที่จะใช้ได้ ไม่ใช่ว่าท่านไม่อยากได้ของใหม่ แต่ท่านต้องการที่จะช่วยประหยัด ไม่ต้องการให้ลูกหลานใช้จ่ายเงินออกไปโดยไม่จำเป็น
8. แค่นี้ก็ทำไม่ได้เหรอ
อย่าตำหนิติเตียนพ่อแม่ที่ไม่สามารถทำบางสิ่งบางอย่างได้ดีตามที่ลูกต้องการ พึงระลึกไว้เสมอว่าถ้าเป็นคำขอของลูกรับรองว่าพ่อแม่ย่อมทุ่มเทอย่างสุดความสามารถอยู่แล้ว กลับกันฝ่ายลูกเองต่างหากที่ควรจะเป็นคนกล่าวขอบคุณที่ท่านพยายามอย่างเต็มที่
9. ไปเรียนเองดิ
พ่อแม่มีแต่จะแก่เฒ่า ความปรารถนาสูงสุดของท่านคือการเห็นลูกๆดูแลตัวเองได้ การเคี่ยวเข็ญให้ลูกได้เรียนสูงๆจึงเป็นเหมือนหลักประกันเล็กๆว่าลูกจะมีอาวุธเอาไว้ใช้ต่อสู้บนโลกที่เต็มไปด้วยการแข่งขัน ใบประกาศทางการศึกษาอะไรนั้นท่านไม่ได้ต้องการมันเพื่อตัวเองเลยจริงๆ
10. ทำเองได้... ไม่ต้องยุ่ง
บางครั้งพ่อแม่ก็หวังดีอยากจะช่วยแบ่งเบางานเล็กๆน้อยๆให้ลูก แต่ท่านอาจจะไม่มีความถนัดจนทำออกมาได้ไม่ดีนัก แม้ท่านจะไม่แสดงอาการใดๆออกมาแต่การตัดพ้อต่อว่าด้วยประโยคดังกล่าวนั้นเหมือนการเอามีดปักเข้าไปกลางหน้าอกจนอาจทำให้รู้สึกหมดกำลังใจไปเลย