สำหรับเจ้าหนี้ที่สูญเงินไปแต่กลับมีชีวิตดีขึ้นเป็นเพราะว่าพวกเขาไม่เอาเวลามาผูกติดอยู่กับเรื่องนี้ เขาจะคิดถึงแต่การก้าวไปข้างหน้า คิดถึงการทำมาหากิน คิดถึงการพัฒนาตัวเอง ไม่ปล่อยให้ตัวเองตกอยู่ในสภาวะเครียด โกรธหรือโมโห และอาจจะไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นเจ้าหนี้ของใครเลยด้วยซ้ำ
ขณะเดียวกันเจ้าหนี้ที่ยังไม่สามารถก้าวพ้นความคิดที่ว่าตัวเองจะต้องได้คืน พวกเขาจะยังคงวนเวียนอยู่ในวัฎจักรเดิมๆซ้ำไปซ้ำมา ชีวิตไม่สามารถก้าวต่อไปข้างหน้าได้ ทั้งๆที่เป็นเจ้าหนี้แต่กลับรู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นลูกหนี้ที่ต้องแบกรับความเครียด โกรธและโมโหเอาไว้ในใจ
ส่วนลูกหนี้ที่ยังใช้ชีวิตอย่างสุขสบายสไตล์ ‘กินหรู อยู่แพง’ แถมป่าวประกาศให้โลกได้รับรู้ แต่กลับไม่ยอมใช้หนี้ที่หยิบยืมมา คนแบบนี้น่าสงสารนะครับ พวกเขามีอาการป่วยทางจิต ชอบสร้างภาพให้ตัวเองดูดี คิดว่าการใช้ชีวิตหรูหราจะนำพาความสุขมาให้ แต่ความสุขปลอมๆมันอยู่ได้ไม่นานและพวกเขาจะไม่มีทางได้สัมผัสความสุขที่แท้จริงเลย
ลูกนี้ประเภทนี้จะไม่สามารถก้าวพ้นวังวนของการเป็นหนี้ไปได้ พวกเขาไม่รู้จักพัฒนาตัวเอง ขาดระเบียบวินัย ใช้จ่ายเงินเกินตัว รู้สึกว่าตัวเองยังขาดนั่นขาดนี้ตลอดเวลา กลายเป็นคนไม่รู้จักพอ หยิบยืมจนเป็นนิสัย ไม่รู้จักทำมาหากิน สุดท้ายแล้วชีวิตของเขาจึงมีแต่ความทุกข์และตกต่ำลงเรื่อยๆครับ